لحظه‌ها

 

لحـــظه ها میل بـــندگی دارنـــد
وقت ادعـــیه ی خوانی دل شد
چشم را باید اشــک پاشی کرد
وقـت خـــانه تــکانی دل شـد

حال و روز زمین چه دیدنی است
اسمان رخت نو به تن کرده است
ســالروز تــــولد مــــاه است
چقـدر شب ستاره اورده است

رد پــــــای فرشــــته ها روی
جــانماز زمـــین شـــکوفا شد
هـــمه دل تنـــگ این هــوا بودند
غنــــچه ی سـبز ربنــا وا شد

بزم عشقی خدا به پا کرده است
هـــمه دعوت شــدند و مهمــانند
خوشنشینان ســفره ی افطـــار
ریـــزه خوار بهــــار قــراننــــد

در هـــمین لحــــظه های نورانی
باری از دوش یکـــنفر بــردار
روزه داری فقط نخوردن نیست
چون عــلـی کیسه ی سحر بردار

مصطفی صابر خراسانی