تن من را به هواي تو شدن ریخته اند
علی و فاطمه در این دو بدن ریخته اند
جلوه ي واحده را بین دو تن ریخته اند
این حسینی ست که در غالب من ریخته اند
ما دو تا آینه ي روبروي یکدگریم
محو خویشیم اگر محو روي یکدگریم
دلم آشفته و حیران شدو…حرفی نزدم
نوبت رفتن یاران شد و…حرفی نزدم
اکبرت راهی میدان شد و…حرفی نزدم
در حرم تشنه فراوان شد و…حرفی نزدم
بگذار این پسران نیز به دردي بخورند
این دو تا شیر جوان نیز به دردي بخورند
شاعر: علي اكبر لطيفيان
مصطفی صابر خراسانی