ماه

 

برای بردن نامت گل از گلم وا شد
برام واژه به واژه پر از تماشا شد
به احترام تو از جای خود زمین پا شد
و آسمان سر تعظیم پیش تو تا شد

 

مصطفی صابر خراسانی