عشق آمد از دل همه ویران درست کرد
ما را خراب کرد، پریشان درست کرد
با اینکه خاک مرده در این شهر ریختند
عشق آمد و مسیح شد و جان درست کرد
عشق است آنکه گبر مرا در می آورد
از بی خدا به معجزه سلمان درست کرد
از ما گدای پشت در خانه ی کرم
و از این کریمه بانوی ایران درست کرد
مشهد خودش قلمرو شه بانوی قم است
قم را برای شاه خراسان درست کرد
آهو که نیستیم یقیناً کبوتریم
تولیت قبیله موسی ابن جعفریم
خوشبخت آن کسی است که باشد گدای قم
بیچاره آن کسی که نیست سر سفره‌های قم
رودیم اگر روی به دریا می‌آوریم
ما یک قبیله به سمت خدای قم
قم بارگاه مادر معصوم‌های ماست
جان تمام کشور ایران فدای قم
مشهد که پشت پنجره فولاد می‌دهند
باید گرفت کرببلا از کجای قم
باید برای امر ظهور التماس کرد
شاید به دادمان برسد با دعای قم
از دست خالی‌ام گله دارم کرم کند
ما را دخیل تا ابد این حرم کند
ما را نشانده‌اند سر این مسیر باز
تو باز هم کریمه و ما هم فقیر باز
خوب است پشت در بنشینیم، سائلیم
مثل همیشه یک خبر از ما بگیر باز
روزی ما به دست شما خانواده است
بانو بگیر لقمه نان و پنیر باز
شرمندگی، مقدمه هر توسل است
پیش تو سر به زیر کند، سربه زیر باز
شیرین شده است زندگی‌ام با نگاهتان
دریاچه نمک شده در این کویر باز

مصطفی صابر خراسانی